assen: economisch transitiemodel, cultuur(sector) heeft geen plaats in de maatschappij

Het economisch leven wordt gekenmerkt door nieuwe samenwerkingsmodellen, die ad hoc tot stand komen en waarvan verschillende alternatieven moeiteloos naast elkaar kunnen bestaan. Op het marktplein gaat het er bedrijvig aan toe en die bedrijvigheid stolt nooit tot een ‚instituut’. Een georganiseerde ‚sector’ heeft afgedaan, ook de cultuur’sector’ is erfgoed geworden. Aan de cultuurinstituten zoals we die ooit kenden, is geen nood meer. Cultuur wordt belichaamd door de kunstenaars, die verbindingen aangaan in tijdelijke structuren en informele netwerken. Met de kunst zelf gaat het tegelijk verschillende kanten op. Ze houdt zich op in een ivoren toren; ze is volkomen vrijblijvend, louter ontspanning; ze belichaamt niet zozeer een individuele of institutionele, maar een collectieve beleving en/of ze staat op de plaats van de zingeving, die nu holistisch begrepen wordt.

Aan de basis van deze maatschappij ligt een grote crisis, die vele landen heeft getroffen. Ze deed de mensheid inzien dat technologische innovatie niet de oplossing in zich droeg, maar dat er nood was aan een systemische verandering. In de kiem bestond er al een multitude-gedachte, die al een uitdrukking vond in het internet. In de 'postcrisismaatschappij', of nog, de 'indignados-samenleving', zijn de hoofdrolspelers alle individuele mensen. 'Levenslang leren' is voor hen geen slogan, maar een vanzelfsprekendheid. Ze maken daarvoor allerinidividueelste keuzes, die mogelijk gemaakt worden door interactieve leerplatformen. Ze zijn bovendien allen aangesloten bij een globale en digitale bibliotheek, waar iedereen zowel lezer als bibliothecaris is. Wereldschokkkende gebeurtenissen horen niet meer tot de orde van de dag. Er heerst een kabbelende gezelligheid die soms lijkt op leegte en saaiheid. Er is een grote behoefte aan zingeving, die mensen in kunst(beoefening) vinden. Therapeuten zijn ook alomtegenwoordig; ze gidsen hun cliënten in een maatschappij zonder coördinaten en met voor velen teveel keuzemogelijkheden. In deze wereld is alles klein en bottom-up; ze wordt getypeerd door een vlakte die soms naar vervlakking neigt. Er zijn geen instellingen meer die sectoren afbakenen; wat rest zijn 'hubs' die voortdurend van gedaante veranderen. Voor cultuur zijn de fysieke plekken - als theaters, musea enz. - behouden, maar het hele 'ondersteunende waterhoofd' van bv. artistieke en zakelijk leiders is aan de kant gezet; alleen geëngageerde technici assisteren de kunstenaars nog - en kunstenaar is iedereen.

Kranten hebben geen voorpagina’s, geen titels, geen redacties. Het nieuws is niet gestructureerd, alles is van even groot, of klein, belang. Er is vooral veel streeknieuws. Niet zozeer ideeën, maar vooral initiatieven krijgen een plaats in een krant. Het ‚echte nieuws’ is niet wat in kranten verschijnt, maar wat tussen mensen verteld wordt. Kranten geven daar, met hun aankondigingen, enkel de aanleiding toe.

…wat tussen de mensen verteld wordt…

In samenwerking met De natuur als bron van inspiratie

“Niet zonder trots stellen we u ons forum voor voor kennisuitwisseling tussen cultuur en natuur. Cultuur en natuur vormen twee kanten van dezelfde medaille, die samen gezien een verrijking betekenen. Als forum bewaart PULSE het evenwicht tussen beide. PULSE herstelt verbindingen en maakt nieuwe. Bovendien zorgen we voor de overlevering van grote verhalen.”

Eén van acht scenario's gemaakt tijdens de pulse visiedagen

• Het barre land
• Rol de vlag maar op, we zijn er!
• Leeflabo
• Good Lie
• First Nature First
• Natuur als bron van inspiratie
• Titanic on Earth
• Overleven op verbeelding